Talking Guitars #10: Bariton gitaren

Het is een terugkerende rubriek op deze website: ‘Talking Guitars’. Pieter vertelt dit keer over zijn eerste ontmoeting met de ‘Taylor 320e Baritone’ gitaar. In de maanden na aankoop kwam de ene na de andere song tevoorschijn uit deze gitaar…

Andersoortige gitaargeluiden maken geregeld iets in mij los. Zeker het bronzen geluid van ’n akoestische bariton. Misschien omdat mijn relatief lichte stemgeluid er goed mee harmonieert, of dat zo’n gitaar in allerlei open stemmingen vast weer nieuwe songs zal brengen?

Ik wist het niet zeker totdat ik er zelf een aanschafte.

Taylor 320e Baritone

Het werd een Taylor. Niet dat ik zo weg ben van het Taylor model / kleurpalet / slagplaat / versiering, maar wel vanwege het feit dat ze voor een redelijke prijs heel betrouwbare instrumenten bouwen met een behoorlijk geluid en met een deugdelijke ingebouwde versterking.

Het werd een reisje naar Amsterdam, want de site van Dijkman Muziek gaf aan dat ze er zeker twee hadden staan.

De achtsnarige blonde bariton klonk aanlokkelijk, maar was in centjes echt een brug te ver.

Het donkerbruine exemplaar begon zelfs met de fabriekssnaren op mijn schoot te ronken als een gestreelde kater. In een solide koffer kreeg ik hem mee. Een Taylor, 320e Baritone, zes snaren met ’n serienummer van tien cijfers.

Taylor, 320e Baritone

De maanden erna kwam de ene na de andere song tevoorschijn uit deze gitaar…

Pieter

Het donkerbruine generfde hout (Mahogany & Blackwood) kleurt goed bij de
donkere tonen van de wat dikkere snaren. Ook je vingers moeten wat wennen aan de grotere spreiding. Toch geeft de inspanning loon naar werken.

Enkele uitgebrachte songs gespeeld op de baritone gitaar zijn:

  • ‘Slow River’ (cd Everything; luister op bv. Spotify)
  • ‘My Friend’ (luister op bv. YouTube, Spotify)
Gretsch Baritone Electromatic

De maanden erna kwam de ene na de andere song tevoorschijn, dusdanig dat er na een jaar ’n elektrische variant zich via Marktplaats meldde: ’n Gretsch Baritone Electromatic, eentje met ’n heuse Bigsby tremolo.

Gretsch Baritone Electromatic, met ’n Bigsby tremolo
Herkenbaar?

Ben je zelf gitarist en heb je een mooi verhaal over een van de gitaren waar je graag op speelt? Deel het eens in de reacties!

Ervaringen uitwisselen met Pieter over een (gedeelde) liefde voor een bepaalde gitaar? Kom eens langs bij een optreden (zie Agenda) en spreek ‘m aan!

Meer lezen

Talking Guitars #9: The Gurian

Het is een terugkerende rubriek op deze website: ‘Talking Guitars’. Pieter vertelt dit keer over zijn eerste ontmoeting met de ‘Gurian’ gitaar. Niet heel erg enthousiast over het instrument, vanwege de smalle hals en de toenmalige inhoud van zijn portemonnee, liet hij ‘m staan. Later, en met meer kennis over deze gitaar, werd ‘ie alsnog aangekocht. De Gurian leidde tot meerdere nieuwe songs.

Michael Gurian vond als kind een oude gitaar bij de vuilnisbak en dacht: ‘Die ga ik eens in elkaar zetten.’ Dat waren zijn eerste stappen als gitaarbouwer.

‘Het ontbrak me in het begin aan alle kennis,’ zo vertelt hij in de docu. Maar geleidelijk aan leerde hij vaardigheden en technieken toepassen. Toen hij als student zo’n vijftien gitaren had gebouwd verhuisde hij naar NewYork en nam daar een gitaarwinkel over van een bekende luthier1. Hij begon naast luiten en klassieke gitaren ook ‘steel-strung flattops’ te bouwen.

Daar woonden in de zestiger jaren veel muzikanten, waaronder John Sebastian, Richie Havens en Bob Dylan in de buurt. Ook heeft Jackson Browne waarschijnlijk zijn Gurian gitaar in die zaak aangeschaft, toen hij in het spoor van de ‘Velvet Underground’ zangeres Nico begeleidde.

Jackson Browne

De firma Gurian verhuisde naar New Hampshire. Ze kregen echter te kampen met problemen, zoals een brand, een handbal blessure van Michael zelf en slechte economische tijden.

In 1982 sloot Michael Gurian het gitaarbouwbedrijf en verdiende de kost verder met het vervaardigen van gitaaronderdelen zoals ‘inlays, purfling and parts for the guitar industry’.

Gurian JR (Jumbo Rosewood)

Niet bekend met dit hele verhaal ontmoette ik muzikant Jos van Oost. In zijn ‘RoughRoadStudio’ nam ik de cd ‘Waters From The Well’ op en hij vroeg of ik interesse had in zijn Gurian gitaar die wat stond te verpieteren.

Niet heel erg enthousiast over het instrument, vanwege de smalle hals en de toenmalige inhoud van m’n portemonnee, liet ik hem staan. Ondertussen las ik wel over de oorsprong en over zijn schepper en toen Jos jaren later deze Gurian JR (Jumbo Rosewood) uit ’78 in zijn originele koffer weer van de hand wilde doen, hadden we snel een deal.

Zeker met zo’n prachtige tekst op het label:

‘Gurian Workshops. Earth, third planet from the Sun’!

Gurian label

Sindsdien staat de gitaar meestal in een DADF#AD stemming waarin verscheidene songs zijn opgenomen, bv ‘Water Sweet Water’…


Instrumenten van de Gurian Workshops worden nog steeds zeer gewaardeerd. Ook John Renbourn koesterde een Gurian en Paul Simon speelde zijn laatste cd er nog vol mee!

Pieter met Mirjam en de Gurian tijdens de cd presentatie van 'Everything' 5-'19
Pieter met Mirjam en de Gurian tijdens de cd presentatie van ‘Everything’ (mei 2019)
Herkenbaar?

Ben je zelf gitarist en heb je een mooi verhaal over een van de gitaren waar je graag op speelt? Deel het eens in de reacties!

Ervaringen uitwisselen met Pieter over een (gedeelde) liefde voor een bepaalde gitaar? Kom eens langs bij een optreden (zie Agenda) en spreek ‘m aan!

Meer lezen
  1. Iemand die snaarinstrumenten maakt en repareert ↩︎