Talking Guitars #6: De Martin Droom

Tama met D41 looks

M’n eerste echte goede gitaar was een Tama met D41 ‘looks’. Ik verdiende hem door een grote vakantie lang het ouderlijke huis van een vriendin op te knappen. Met die zelfverdiende 800 gulden liftte ik naar Amsterdam, want daar waren toen de goede gitaarzaken met genoeg keuzemogelijkheden. Zo vond ik na een slopende dag zoeken deze Tama, bij Dirk Witte aan de Vijzelstraat. Een fraaie Japanner met een stevige laklaag en dito nek, maar ik speelde er lang met genoegen op.

Tama, Japanner met een stevige laklaag en nek

Hierboven een foto uit 1976, waar het bandje ‘Attic’ in de stal van de familie Ottevanger aan het repeteren is. Jaren later heb ik hem nog eens geleend van de kennis aan wie ik hem verkocht had. Dit om het geluid ervan op te nemen voor de schijf van de Ierse formatie ‘Moira’: de cd ‘Dutchman over the Border’, geproduceerd door Guy Roelofs.

Verlangen naar een echte Martin

Het verlangen ging natuurlijk uit naar een echte Martin. Het pre-glossy boekje in kleurendruk met Martin Gitaren uit de begin jaren ’70 staat nog steeds in de platenkast. Daar staat de foto in van hun twee topmodellen D41 en D45, pal voor een dikke Rolls geparkeerd. Ik vind de strakke, soepele lijnen van Martin ongeëvenaard fraai en ze zijn onmiskenbaar van toon. Luister maar eens naar de eerste tonen van de song ‘Tell Me Why’ van Neil Young; het geluid ronkt gewoon vanaf het vinyl.

Martin D41

Gitaarimporteur en reparateur Hans Moust wist dat ik graag een Martin wilde met pearl-inlays en stuurde me twee polaroids van een Martin D41 van ’73, die hij in New York had gezien. Met wat extra spaargeld en de opbrengst van de Tama kon ik drie maanden later die gitaar de mijne noemen.

Het bleek een beauty te zijn. Prachtig afgewerkt, helder en toch warm van toon.
Alleen de b snaar bleef lastig zuiver te stemmen, daar hadden meer Martins uit die jaren last van. Daarom plaatste Hans vakkundig een gecompenseerde brug, zodat deze snaar een tikje verlengd werd. Het werkte geweldig en met deze gitaar is het nog steeds heerlijk muziekmaken.

‘Heerlijk muziekmaken’, met de Martin D28

Martin D28 en D45

Veel later kwam er nog een D28 uit ’76, die via z’n vorige eigenaar dezelfde ingreep had gekregen; waarschijnlijk is deze brug ook door Hans Moust geplaatst. Deze Martin met z’n donkere sound staat al jaren in de C-stemming voor songs als ‘Circle All The Way’ en ‘The Shed’.

M’n Martin droom werd tenslotte compleet met een echte D45 uit ’79.
Mijn vader zei wel eens: ‘Bezit is het einde van alle vermaak’.

Dat klopt vaak, maar niet altijd meteen…