Talking Guitars #8: ’t Honingvogeltje

Kunnen we zaken doen?

In 2014 kwam iemand aan de deur met een gevulde gitaarkoffer. Hij had vooraf gebeld en kwam toch maar eens langs, want ik had op zijn advertentie gereageerd en misschien konden we zaken doen. Uiteraard vond hij mijn bod veel te laag en hij probeerde me te overreden om meer te bieden. Dat hij de gitaar bij zich had was erg prettig; zo kon ik hem meteen vasthouden en beoordelen. Een gitaar van een foto kopen is niet erg verstandig.

*Dark Sunburst Gibson Hummingbird, 1965*

Solide instrument…

Ik had ’n behoorlijk bedrag geboden op deze red label, dark sunburst Gibson Hummingbird uit 1965. Met stevige playware, dents van decennia en zeker via diverse eigenaars van over zee gekomen. Het bleek een solide instrument met barstjes in de lak, zonder cracks in het hout en met een slagplaat die met schroefjes gemonteerd was. Dat het een toenmalige correcte bevestiging was, wist ik nog niet. Onlangs was er een goed werkend K&K element ingebouwd met een output naast de endpin. De sound beviel me, ondanks de oude snaren en de smalle nek. Ja, die wilde ik er wel graag bij hebben.

Snel geld nodig…

De man had forse reisplannen, dus hij had snel geld nodig. Ik had niet meer in huis gehaald dan het bedrag van mijn bod en mijn budget was aan de limiet. Dus na veel praten en een lunch ging hij zonder gitaar en met mijn euro’s de deur uit.

‘Rick Taylor’…

Bij nadere inspectie bleek er met potlood een naam op het rode label te zijn gekrast: Rick Taylor. Misschien had een Amerikaanse jongen die gitaar in de zestiger jaren van zijn spaargeld gekocht en lang gekoesterd voordat hij het leger in moest met een fatale afloop in ‘Nam. Via internet kwam ik wel enige Rick Taylors tegen, waaronder zelfs een filmacteur. Mijn gezoek en enig contact ten spijt leverde geen muzikale Ricks op.